Bóndarassgatiđ í Kastaníubæ

Alþjóđ fylgist sjálfsagt æsispennt međ bóndarassgatinu í Kastaníubæ, eđa ég geri ráđ fyrir því. Í þađ minnsta geri ég það, hef veriđ mikill ađdáandi frá upphafi og missi helst ekki af þætti.

Þetta er bóndarassgatið, Frank Ladegaard Erichsen.
Og nei stelpur, hann er ekki á lausu.

Á einhvern yfirnáttúrulegan hátt tengi ég viđ þennan ljóshærđa óhreina lúđa sem er stöđugt ađ byrja á nýjum verkefnum út um allar jarđir (eđa bara út um allt á sinni jörđ). Hann reyndar klárar þau sjaldan, svo sjaldan ađ þættirnir ganga mest megnis út á ađ fylgjast međ honum byrja á um þađ bil tíu nýjum verkefnum, líta eftir um þađ bil fimm verkefnum sem hann er þegar međ í gangi og kannski klára tvö verkefni sem, ađ hans sögn, hafa hvílt á honum um langa hríđ.

Þættirnir eru sýndir með íslenskum texta á bestu stöðinni, RUV.

Svona fyrir þá sem fengu ekki 10 á samræmda prófinu í 10. bekk ;)

Meira um það hér.

Þađ er eitthvađ svo róandi ađ fylgjast međ Frank pjakka í moldinni, frjóvga ávaxtatré, beita hesti fyrir plóginn og rúnta um akrana, brugga eplavín og súta hrosshúđ. Hann stefnir víst ađ sjálfbærni drengurinn, sjálfbærni og einföldu lífi og er svo fullur eldmóđi og áhuga ađ mađur getur ekki annađ en hrifist međ. Hann er ađ byggja nýtt íbúđarhús og leitast viđ ađ nota eingöngu náttúruleg efni, allt geirneglt og smíđađ međ gamla laginu.

Í síđasta þætti sem ég horfđi á komst ég reyndar ađ því ađ hann er búinn ađ búa þarna ansi lengi, alla vega var hann ađ saga niđur tré sem hann sjálfur setti niđur fyrir sjö árum síđan! Ég held hann hafi veriđ ađ byggja þetta hús sitt allan tímann. Og er ekki fluttur inn.

Nú er ég rosalega góđ í ađ bíta í tunguna á mér þegar ókláruđ verkefni safnast upp heima hjá mér og segi aldrei eitt einasta orđ, eins og Mr. T myndi glađur votta. En fyrr má nú vera verkefnastaflinn á einum bæ! Vonandi nær Frank bráđum ađ klára eitthvađ af þessum verkefnum, setjast niđur međ glas af eplavíni og sneiđ af brauđi sem hann bakađi úr eigin korni, slaka á í hengirúminu sem hann óf sjálfur og njóta síns einfalda lífs.

Ég myndi alveg halda áfram ađ horfa á þættina hans þrátt fyrir þađ :)

París ´16

 Viđ hjónakornin eru nú stödd á ókunnum slóđum, í borg þar sem enginn segist kunna ensku og viđ stöndum frammi fyrir vandræđum í hvert sinn sem viđ ætlum ađ kaupa eitthvađ eđa spyrja um eitthvađ. Hér eru blómasalar á hverju götuhorni, iđandi mannlíf á götunum og í görđunum sem eru hér út um allt flatmagar fólk í röndóttum fötum međ kampavín og baguettebrauđ og nýtur lífsins. Viđ elskum París!

Ég hef komiđ hingađ áđur. Man þó eiginlega ekkert eftir því þar sem ég var jú bara 18 ára og minni mitt frá þessum árum í kringum tvítugsaldurinn er mjög gloppótt. Held stundum ađ ég hljóti ađ hafa dottiđ á hausinn og legiđ í dái í nokkur ár, án þess ađ nokkur segđi mér frá því. En þađ er önnur saga.

Þađ litla sem ég man frá Parísarferđinni ´96 er Eiffel-turninn ađ sjálfsögđu, ég fór upp í hann á sínum tíma. En ađeins upp á ađra hæđ, þar sem ferđafélagi minn var lofthræddur og auđvitađ lét ég þađ stoppa mig.

Og nú, 20 árum síđar er ég komin aftur til Parísar. Í gær var ég enn á ný stödd í Eiffel-turninum međ lofthræddum ferđafélaga, mínum ástkæra eiginmanni, og viđ létum vađa upp á efstu hæđ. Skáluđum í kampavínsglasi 300 metrum ofar jörđu og dáđumst ađ heiminum frá nýju sjónarhorni í algjöru hamingjukasti. Hversu svalt er þađ?!

Túrhestar í París

Mađur á jú alltaf ađ gera þađ sem mann langar, teygja sig eftir því sem mađur vill og láta vađa ef mađur er hræddur. Síđan ég tileinkađi mér þessa speki hefur minniđ skánađ til muna.

Ást og út!
Bogga

Af súrdeigsbakstri

Það er ýmislegt sem getur glapið hugann. Sérstaklega svona á gervihnattaöld þegar allt er í boði og allt getur gerst. Sumir neyta eiturlyfja, drekka úr hófi fram, eyða orkunni í netumræður, eða baka súrdeigsbrauð. Mér er fúlasta alvara.

Ég gekk nýverið í síðastnefnda gengið (án þess að prófa aðra hópa neitt sérstaklega, svo kannski hef ég ekki samanburð) og verð að segja að þetta er sá ljúfasti félagsskapur sem ég hef tilheyrt. Súrdeigsbakarar eru alvöru grasrótarhreyfing með lokaðan Facebook-hóp og allt, metnaðarfullt fólk með ástríðu fyrir brauðbakstri og leitinni að hinum fullkomna brauðhleif. Ég tek þátt í þeirri leit á ósköp fálmkenndan hátt, því um leið og þú opnar á það, streyma upplýsingar úr öllum áttum um aðferðina við að skapa hinn fullkomna brauðhleif. Allt á góðlegan hátt, maður lifandi, súrdeigsbakarar eru mjög kurteisir og yfirvegaðir og nýliðum eins og mér leyfist að spyrja endalausra spurninga. En ég hef undanfarnar vikur verið að fálma mig í gegnum þessar upplýsingar og náð nokkrum framförum.

Fyrst ber að kynna til sögunnar hana Veigu:

Þetta er hún Veiga. Hún er nú komin í stærri krukku.

 Veiga er sumsé súrdeigsmóðirin hér á E9 og frá henni stendur til að rækta heilan ættboga súrdeigsbrauða og jafnvel snúða og pizzur ef vel tekst til. Ég bjó hana til sjálf og fylgdi uppskriftinni hér nokkurn veginn. Nema hvað ég er hætt að henda af henni. Baka bara úr henni í staðinn og styðst þá við uppskriftina hér. Hér er til dæmis ágætlega vel heppnaður brauðhleifur í jólakökuformi:

Ágætlega vel heppnaður brauðhleifur í jólakökuformi

Ekki hafa þó allir brauðhleifar heppnast jafnvel. Sumir hefast alls ekki neitt, þótt ég skeri út flott mynstur á þá.

Flottur útskurður er ekki ávísun á flotta hefun...

Nú er ég á leið til Reykjavíkur í innkaupaferð. Ég stend í stað sem súrdeigsbakari og engin þróun hefur verið undanfarna daga, sem er slæmt þar sem mér hefur ekki tekist að mastera súrdeigsbakstur ennþá. Kenni ég því um að ég á ekki nóg af dóti ætluðu í brauðbakstur, og ætla því að kaupa eitt og annað sem gæti komið mér á næsta stig súrdeigsþroskans. Ég meina, það sér það hver maður að súrdeigsbrauð á ekki heima í jólakökuformi eða á bleikri silikonmottu! Á innkaupalistanum eru því steypujárnspottur, hefunarkarfa og deigskafa. Við Veiga erum fullar tilhlökkunar og bíðum spenntar eftir næsta brauðhleif, þetta verður allt annað líf!

Þrettándinn

Þrettándinn er í dag og það þýðir að ég er enn ekki of sein að skrifa jólafærsluna. Þá sem ég hafði mig ekki í að skrifa fyrr sökum anna. Jú, sjáðu til, ég var of önnum kafin við að borða góðan mat og hafa það notalegt daginn út og inn!

Eins og vant er fóru jólin á E9 fram með hefðbundnum hætti og mikil ósköp sem við erum ánægð og þakklát fyrir gjafir og kort sem við fengum og sérstaklega þann tíma sem við áttum með fjölskyldu og vinum.

Jólabörnin hafa aðeins stækkað frá því í fyrra og eru farin að skyggja á tréð.
Á næsta ári verða þau látin standa fyrir aftan tréð, því er farið að líða illa yfir þessu!

Um áramótin beygðum við rækilega af leið og snerum á allar venjur sem við höfum nokkurn tímann reynt að koma á. Sem eru reyndar fáar. Áramótin hafa alltaf verið í lausu lofti hjá okkur og laus við allar hefðir þannig að ég hef aldrei getað notið þeirra af neinu viti. Því ákváðum við að prófa nokkuð sem við höfum aldrei gert áður, að vera í bústað yfir áramót. Snorri og Ína voru með hópinn sinn í bústað í grenndinni og það er óneitanlega gaman að vera fleiri saman á þessum tímamótum og gaman að geta kíkt í heimsóknir og borðað saman og slíkt. Þetta var óskaplega notaleg ferð, mikil rólegheit og slökun út í gegn. Kannski of mikil, því ég sem er vön að byrja árið af krafti í skipulagningu og sjálfspeppi gat ekki hafist handa við það fyrr en við komum heim þann 4. janúar! Sat bara á náttfötunum og át í staðinn, fór í göngutúra og skoðaði stjörnurnar úr pottinum! Þvílíkt lúxuslíf :)

Ég tók nú fáar myndir í Húsafelli, en hér er ein góð
af okkur Sól og Kópi í göngutúr.

En nú er komið að skipulagsvinnunni og sjálfspeppinu sem tilheyrir þessari árstíð og maður minn hvað ég hef mikið af hugmyndum núna!

Ég hef aldrei strengt áramótaheit, en í staðinn ákveð ég það sem ég vil kalla "áramótaáherslu". Þetta er eitt orð eða stutt setning sem ég hef að leiðarljósi allt árið og oftast þyrpast önnur orð að og vilja fá að vera með og það er ekki langt liðið á árið þegar ég er komin með heilt orðaský sem styður við þessa áramótaáherslu mína. Pælingin er aðeins dýpri en þetta, og ég stefni jafnvel að því að gefa nákvæmari leiðbeiningar síðar.

Ég vil aldrei ljóstra upp um áhersluna mína fyrr en eftir á, en sem dæmi þá get ég nefnt að fyrir nokkrum árum var ég afar óhamingjusöm af ýmsum ástæðum. Auðvitað er slíkt ástand með öllu óþolandi og eðlilega var áramótaáherslan mín það árið "Hamingja". Allt sem ég gerði það árið, gerði ég með mína eigin hamingju að leiðarljósi. Stórt orð, ég veit. Enda leið ekki á löngu þar til fleiri orð hópuðust að og hjálpuðu til og gerðu það að verkum að þetta ár varð að einum af mínum bestu. Og um ókomin ár bý ég að hamingjunni sem ég öðlaðist þarna, án þess þó að láta staðar numið þar því á hverju ári bæti ég við nýrri áherslu, nýjum vinkli sem ég vil fá.

Yfirleitt er ég ekki svona stórtæk í áherslum, en umrætt ár var svo sannarlega þörf á því og síðan þá hef ég ekki eytt einum einasta degi óhamingjusöm. Kannski eytt einum og einum klukkutíma í smá bömmer, en aldrei meira. Það er ekki nema von að mér finnist þetta bráðsnjallt!

Legg ekki meira á lesendur í bili, farin að sinna áramótaáherslunni 2016 sem er að nálgast það að taka á sig lokamynd :)

Einfaldara líf

Í ósköp smáum skrefum er ég þessi misserin að tileinka mér einfaldara líf. Hvert og eitt skref telst alls ekki afrek út af fyrir sig, þetta eru ósköp léttvægar breytingar sem einar og sér hafa lítið að segja. En eins og í mörgu öðru þá sést best þegar litið er um öxl hversu langt hefur verið farið.

Ferðalagið er nýhafið, en hefur nú þegar haft talsverð áhrif til hins betra. Mér líður hreinlega eins og fargi hafi verið af mér létt! Og stærstu áskoranirnar eru enn framundan, þetta verður eitthvað!

Mig langar dálítið að halda utan um þetta ferli hér á blogginu, svona fyrir sjálfa mig að fylgjast með þróuninni.

Nokkur skref sem ég hef tekið undanfarið:

• Slökkt á tilkynningum frá Facebook í símanum
• Er ekki með Facebook-glugga opinn þegar ég er í tölvunni
• Vinn bara eitt verkefni í einu 
• Stunda hugleiðslu
• Horfi lítið á sjónvarp
• Fylgist lítið með fréttum
• Útbý matseðil fyrir vikuna

Skrefin eru örugglega fleiri, ég þarf að muna að punkta þau niður. Þegar ég byrjaði að skrifa þessa færslu hélt ég að ég væri ekki einu sinni byrjuð, en halló, þarna er fullt af skrefum sem ég hef þegar tekið og skipta mig afskaplega miklu máli!

Fyrir það fyrsta er Facebook sá allra versti tímaþjófur sem upp hefur verið og algerlega nauðsynlegt fyrir almenna vellíðan að kúpla sig algerlega út úr því samfélagi eins og hægt er. Það er samt ekki hægt að hætta þarna því þá missir maður gersamlega af öllu og er aldrei hafður með í neinu, ég hef prófað það og það gengur ekki upp. En það er hægt að vera með aðgang án þess að þurfa að flytja lögheimilið þangað inn og án þess að láta Facebook rjúfa friðinn stanslaust með endalausum tilkynningum í símann og á tölvuskjáinn. Galdurinn er að kíkja bara inn reglulega, en slökkva svo aftur.

Varðandi það að einbeita sér að einu verkefni í einu, þá hefur þetta verið vandamál hjá mér lengi. Ég á svo ótal mörg áhugamál og er stanslaust með einhver verkefni í gangi og í gegnum tíðina hef ég djöflast í þeim öllum í einu. Fyrirfram hélt ég að ef ég ætlaði að hætta því þá þýddi að ég gæti ekki lengur multitaskað. Ekki rétt. Þegar ég þarf að snúa mér að næsta verkefni þá hætti ég í verkefninu sem ég var í áður. Get svo bara hafist handa við það aftur síðar. Ekkert að því, alger snilld!

Ég hef oft reynt við hugleiðsluna, en hef ekki haft athyglina í lagi hingað til (örugglega að hugsa um öll verkefnin sem bíða mín!). Þá frétti ég af því að þetta væri alveg eins og með hlaupin, maður þarf að koma sér í form til að geta hugleitt af einhverju viti. Þannig að ég hófst handa með það fyrir augum, gerði bara lítið í einu og er alltaf að bæta mig í þessu. Ég náði í ansi flott app í símann fyrir þetta, það heitir Insight timer og reynist mér ótrúlega vel. Um daginn náði ég meira að segja að hugleiða í 20 mínútur án þess að sofna og allt, þetta er allt að koma.

Sjónvarp og fréttir duttu út á svipuðum tíma. Sjónvarpið horfi ég stundum á, ef það er eitthvað í því. ef það er ekkert í sjónvarpinu þá slekk ég. Varðadi fréttirnar þá getur það verið ótrúlega erfitt að búa í þessu neikvæða umhverfi sem hefur einkennt Ísland síðan kreppan skall á og ætla sér að vera jákvæður. Þess vegna hætti ég að fylgjast með fréttum og held svei mér þá að jákvæðnin hafi blossað upp strax! Ég segi ekki að ég sjái aldrei fréttir (sé þeim til dæmis einstöku sinnum deilt á Facebook...), en þær sem ég tek eftir eru jákvæðar og gagnlegar. Hinar fréttirnar mega eiga sig. Og ég á ekki við að ég hunsi fréttir af ástandinu í Sýrlandi eða flóttamannastraumnum í Evrópu. Ég les þær til gagns, ekki til að láta neikvæðnina draga mig inn í svarthol kommentakerfisins. Fleiri mættu taka það til sín sem eiga það.

Matseðillinn. Ó, elsku matseðillinn. Þetta skref er nú ekki að ganga fullkomlega upp, og ég hef reynt áður en mistekist. Þýðir það að ég eigi að gefast upp? Nei, nei, alls ekki. Matseðillinn gekk núna viðstöðulaust í fimm vikur og svo var óvart frí í síðustu viku. Núna þegar þessari færslu lýkur fer ég beinustu leið í að búa til matseðil fyrir næstu viku og held ótrauð áfram eins og ekkert hafi í skorist, vúhúú!

Sunnudagur

Góður dagur að baki, og nóg eftir! Þrátt fyrir að afkvæmi mín séu að stíga fyrstu skref unglingsára sinna finnst þeim alltaf jafn gaman að skoða afkvæmi annarra dýrategunda og bara dýr yfirleitt eru mjög vinsæl hjá þeim. Við skelltum okkur því í Húsdýragarðinn í dag með góðum hópi úr fjölskyldunni. Þeim þótti leitt að ekki skuli vera opið í tækin yfir vetrartímann, en létu sér dýrin nægja í þessari ferð. 

Ungviðið dáist að ungviðinu

Selirnir vekja alltaf aðdáun. Afkvæmin mín rifja upp hvernig þau náðu eitt sinn
ekki að sjá upp fyrir glerið. Nú nær efri brún glersins þeim í mitti!

Sunnudagspjakk

Það er eitthvað svo unaðslega dásamlegt við það að róta í moldarbeði. Það er því undarlegt að ég hafi mig ekki oftar út í garð að potast í beðum, en þannig er þó í pottinn búið hér á bæ.

Í dag dreif ég mig þó út í garð. Rólegur sunnudagsmorgunn að baki, Tóti farinn af stað í vikutúr á hálendið og rigningarsuddi úti. Yndislegt að gleyma sér við pjakkið, hlusta á regnið falla á laufblöðin fyrir ofan mann og finna moldarlyktina. Maður er alveg endurnærður.

Og eitt er gott við að fara sjaldan út að reyta, það er að árangurinn er mjög sýnilegur! Hér er ég hálfnuð að reyta stórt trjábeð sem var allt á kafi í arfa (eins og sést neðst í vinstra horni):

Ég rétt skrapp inn til að fá mér kaffibolla, næst á dagskrá er að halda áfram að reyta út að horni og gera síðan klárt fyrir gítartímann. Já, ég hóf nám í gítarleik nýverið, það er saga síðari tíma :)

Básar

Þetta er nú meira dýrðarsumarið búið að vera hjá okkur, og fríið rétt hafið! Við erum núna stödd í Básum og held við séum ekkert á leiðinni heim. Ég gerði nefnilega svo góðan díl við landvörðinn, hehe :) Við erum búin að vera tvær nætur og þær kosta heilar 6.000. Árgjaldið í Útivist er 7.200 og þá má maður tjalda frítt. Þar sem undirrituð er hreint ágæt í reikningi, sótti hún einfaldlega um inngöngu hið snarasta. Umsóknin var samþykkt á staðnum og við verðum hér því eitthvað áfram :)

Hér erum við í Nauthúsagili, á leiðinni inn í Bása. Við ætlum að stoppa
þarna aftur á bakaleiðinni. Með sundföt!

Við erum búin að ganga mikið síðan við komum hingað. Í gær gengum við 11 kílómetra upp á Fimmvörðuháls (samkvæmt skiltinu, Endomondo segir 9 km...) til að berja augum þá Magna og Móða, gígana sem mynduðust í gosinu 2010. Þvílík upplifun! Þeir eru ennþá ylvolgir og brennisteinslyktin loðir enn við þá, svo manni fann sterklega fyrir því að vera staddur á virku eldfjallasvæði.

Hér fetum við Kattarhryggi, útsýnið stórbrotið á báða bóga... en
best að hafa augun bara á þröngu einstiginu framundan!

Uppi á Móða

Sigri hrósandi fjölskylda, krakkarnir eru hetjur dagsins að
draga okkur alla leið :)

Við vorum ofsalega þreytt þegar við komumst aftur til byggða, en stoltari en nokkru sinni fyrr og ótrúlega ánægð með þetta afrek. Ég veit ekki um marga 11 og 14 ára krakka sem án þess að kvarta sérstaklega mikið labba 22 kílómetra á fjöll (eða18 km samkvæmt Endomondo, svo öllu sé haldið til haga +Thorarinn Jonsson ).

Þegar heim var komið hvíldum við okkur vel og kældum þreytta fætur í læknum sem rennur rétt hjá lautinni okkar sem við tjölduðum í.

Hversu notalegt er að sitja á brúnni og kæla þreytta
fætur eftir frábæran göngudag!

Hversu yndislegt er eiginlega þetta líf?!

Dæs.

Yfir og út frá hamingjusömu konunni á hálendinu <3 div="">

Kerling er komin til fjalla

Sumarfríið hófst núna um helgina  og það með stæl. Við lögðum í'ann í gær laugardag og skunduðum beinustu leið í Þjórsárver á ættarmót. Það var mjög gaman, matur, tónlist og dans fram á kvöld og síðan gítar og söngur við varðeld fram á nótt! Allt eins og það á að vera í Tunguætt :)

Þegar við náðum svo loks að vakna í dag pökkuðum við okkur saman og héldum í þynnra loftslag upp á hálendi og tjölduðum í Kerlingarfjöllum. Hingað hefur ekkert okkar komið áður, frekar kalt og aðeins hvasst hérna svo við ætlum snemma í háttinn og í göngu inn í Hveradali á morgun. Jafnvel maður taki sundfötin með sér, svei mér þá!

Vikugram

Ég get verið dugleg að setja myndir inn á Instagram, svona leit síðasta vika út þar:

Ég keypti þessa bók í dag. Allir vitlausir í hana og ég skil það ósköp vel,
sjúklega gaman að gleyma sér í þessum garði :)

Við erum að passa Erró, hann vill vita hvar allir eru og af því hann
er svo lítill og sætur þá má hann sitja uppi í glugga. Krúttið.

Stundum fást ekki allir til að koma inn á kvöldin. Kvöld eitt í vikunni
varð þessi eftir úti á trampólínu með sæng og kodda.

Eftir hörkupúl í garðinum færðu grísirnir mér súkkulaðibúðing 
með rjóma, svo yndislega góð við mömmu sín alltaf hreint!

Frumraun í pallamálun. gekk bara ansi vel finnst mér. 
Það er ýmislegt sem grasekkjur fást við ;)

Þetta er smærri þrællinn á E9.

Ég var að klára að rista þessa í sundur *hrollur
Alltaf jafnerfið tilhugsun!

Þessi er orðinn ansi lunkinn við að mála.

Babycorn. Myndin utan á pakkanum var ekki af þessum
skrímslum, heldur af litlum sætum maísplöntum. Ómæ.

Þessi elska beið mín þegar ég kom heim úr vinnunni í vikunni.
Þessi börn, þessi börn!

Dásamlegt að geta teygt sig í ferskt krydd út í glugga!
Þetta knippi fór í marineringu fyrir grillkjöt, slúrp.